حائل

میون دست من تا تو یه دستی مثل حائل بود/دل من زد به دریایی که بی پایان و ساحل بود

تو برمیداری اسوده قدم ها از قدم ساده/ منم اون برگ زردی که به زیر پات افتاده

مث کابوسه این لحظه تو بیدازم کن از این خواب/از این بارون غم خستم از این شبهای بی مهتاب

چرا لبریزی از رفتن نگو بیهودس اصرارم/ نگو این اخرین لحظس من از این لحظه بیزارم

حضورت تا ابد با من خیالی پوچ و باطل بود/از احساست به من انگار دلم یک عمر غافل بود

وجودت خالی از من بود از اغاز تب اول/ تو این شب های تنهایی شدی ماه شب اول

ث کابوسه این لحظه تو بیدازم کن از این خواب/از این بارون غم خستم از این شبهای بی مهتاب

چرا لبریزی از رفتن نگو بیهودس اصرارم/ نگو این اخرین لحظس من از این لحظه بیزارم

"کارن"

خیال

در این شب زوال خود

دوباره در خیال خود

تورا مرور میکنم/

و این دل رمیده را

به خاک و خون کشیده را

پر از سرور میکنم

خیال روی ماه تو

شراره ی نگاه تو

دوباره دل برد زمن/

دوباره چون گذشته ها

از اینکه عاشقت شدم

حس غرور میکنم

به رغم قلب جانی ات

خیال و مهربانی ات

مرا رها نمیکند/

هنوز در خودم گهی

درون بارگاه تو

حس حضور میکنم

وصال ما فراق شد

ز طاقتی که طاق شد

دلم پر از گلایه هاست/

تو نیستی ولی من این

خیال بودن تورا

سنگ صبور میکنم

من از تو سخت،شاکی ام

به جرم این رهایی ات

به صحن دادگاه عشق/

ولی خودم بجای تو

برای بی گناهی ات

بهانه جور میکنم

نیامد از تو آیتی

سرودم و نیامدی

چه ساده دل بریده ای/

دوباره شب بسر شد و

من از دیار شعر وعشق

حزین عبور میکنم

"کارن"